၂၀၁၃-ခုႏွစ္၊ ေမလ(၂၇)ရက္၊ တနလၤာေန႔။
နာရီႏႈိးစက္သံ၏အခ်က္ေပးမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာမွ ကပ်ကယာထလာမိသည္။ အခန္းျပတင္းေပါက္မွ ရာသီဥတုအေျခအေနကို အကဲခတ္ေနရင္း အင္တာနက္မွလည္း ယေန႔ရာသီဥတု အေျခအေန ကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ယေန႔မူကာ ကၽြန္ေတာ့္မာစတာေက်ာင္းသားဘ၀ ၏ ေနာက္ဆံုးအတားအဆီး၊ အခက္အခဲျဖစ္သည့္ စာတမ္းဖတ္ရမယ့္ေန႔ျဖစ္သည္။
မနက္(၀၉း၃၀)နာရီအေရာက္ စာတမ္းဖတ္ရမည့္အခန္းသို႔ သြားရမည္ျဖစ္၍ မနက္(၀၈း၀၀)နာရီကတည္းက ျပင္ဆင္စရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ၿပီး ေရမိုးခ်ဳိးမိေနသည္။ (၀၉း၀၀)နာရီတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေနထုိင္ရာအခန္းမွ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ (၁၅)မိနစ္ခရီးကို ေျခက်င္တတန္၊ ကားတတန္ျဖင့္ ခရီးႏွင္ခဲ့သည္။ (၁၀)မိနစ္ခန္႔ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေန၍ စာတမ္းဖတ္မည့္အခန္းေပါက္ ၀တြင္ ေခတၱေစာင့္ေနရ ေသးသည္။ (၀၉း၃၀)နာရီတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Supervisor ေရာက္လာၿပီး အခန္းတံခါးဖြင့္၊ အသံုးျပဳမည့္ကြန္ပ်ဴတာမ်ားႏွင့္ ပရိုဂ်တ္တာမ်ားျပင္ဆင္ျခင္း ႏွင့္ စာတမ္းဖတ္မည့္ေက်ာင္း သားမ်ား၏ စာတမ္းမ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာထဲတြင္ ဖိုင္တစ္ဖိုင္တည္ေဆာက္ၿပီး အစီအရီထည့္္ေစသည္။ မၾကာမီတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မာစတာဘုဒ္ဥကၠဌႏွင့္အဖြဲ႔၀င္မ်ားေရာက္ရွိလာၿပီး စာတမ္းဖတ္ျခင္းကို စတင္ပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္မွာ (၈)ေယာက္ေျမာက္ျဖစ္၍ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးျခင္း၊ ဗြီဒီယိုရိုက္ေပးျခင္းမ်ားျဖင့္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနရေသးသည္။
(၁၁)နာရီ၀န္းက်င္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္လာသည္။ ေအာက္မွာထိုင္၍နားေထာင္စဥ္ကတည္းက ဘုဒ္အဖြဲ႔၀င္ဆရာတစ္ေယာက္သည္ အသက္ႀကီးၿပီး စကားတိုးတုိးသာ ေမးတတ္ေသာအက်င့္ ရွိေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္စာတမ္းဖတ္ၿပီး၍ ေမးခြန္းမ်ားေမးလွ်င္ ဤဆရာ မေမးပါေစႏွင့္ဟု ဆုေတာင္းေနမိေသာ္လည္း ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္တြင္ ပထမဆံုးေမးသူမွာ ၄င္းဆရာျဖစ္သည္။
ကံေကာင္းခ်င္၍ ေမးခြန္းကိုနားလည္ပါေသာ္လည္း ကံဆိုးခ်င္၍ တလြဲေျဖမိသည္။ ေမးခြန္း (၈)ခုခန္႔ေမးရာတြင္ ဤတခုသာ တလြဲေျဖမိၿပီး က်န္ေမးခြန္းမ်ားကို ဘာသာစကား အ ထစ္ အ ထစ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့သည္။
စာတမ္းဖတ္ၿပီး၍ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွ အမည္မသိ အလံုးႀကီး က်သြားခဲ့ေပၿပီ။ (၁၂း၃၀)တြင္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔အားလံုး စာတမ္းဖတ္ျခင္းကို ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။ စာတမ္းဖတ္ၿပီး၍ ေက်ာင္းသား မ်ားကို အခန္းအျပင္၌ မိနစ္(၂၀)ခန္႔ထြက္ခိုင္းၿပီး မာစတာဘုဒ္အဖြဲ႕မွ အမွတ္မ်ားကို စီစစ္ေနေလသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊ ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ အခန္းေရွ႕တြင္ Language ဆရာမႏ၊ Supervisor အကိုမ်ားႏွင့္ ဂါဒီယန္အကိုမ်ားစုေပါင္းဓါတ္ပံုရုိက္ၾကသည္။
အမွတ္စာရင္းမ်ားေၾကျငာၿပီး မာစတာဘုဒ္အဖြဲ႔ဆရာမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ၾကသည္။
(၂၇-၀၅-၂၀၁၃)စာတမ္းဖတ္သည့္ေန႔ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲတြင္ ရွင္သန္ေနမည့္ မေမ့ႏုိင္စရာေန႔ရက္မ်ားထဲမွ တစ္ရက္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။