ေတာင္သာသားေလးပညာသင္ေနတဲ့ေက်ာင္းမွာ လူမႈေရးအခက္အခဲေလး နည္းနည္းႀကံဳလိုက္ရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဆြးေႏြးၾကတယ္၊ တုိင္ပင္ၾကပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားႀကီးက အႀကံဥာဏ္ေတြ၊ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြ ေျပာၾကပါတယ္။
အားလံုးေျပာၾကတာေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ေကာင္းၾကတာႀကီးပါပဲ။ သို႔ေပမယ့္လည္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာလုိက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ ဘ၀တစ္သက္စာ မွတ္သားစရာေလး ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေျပာတာေလးကို သူေျပာသလိုေလသံေလးနဲ႔ပဲ ျပန္လည္ေ၀မွ်ပါရေစ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ႀကိဳးစားၾကကြ။ လူဆိုတာ က်ရႈႈံးမႈေတြ ႀကံဳလာတိုင္း ငါ့အထင္ေတာ့ ဒီလုိေတြးသင့္တယ္ကြ။ ဥပမာ ေက်ာက္ခဲေလးတစ္ခုကို အေပၚကို ေျမွာက္လိုက္ရင္ သူအားရွိသေလာက္၊ အရွိန္ရွိသေလာက္ အျမင့္ဆံုးကို ေရာက္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင့္ဆံုးကိုေရာက္ၿပီးသြားရင္ ေအာက္ကိုျပန္က်လာရတယ္ကြ။ ဒီလုိျပန္က်လုိ႔ ေက်ာက္ခဲေလးမွာ အျပစ္မရွိဘူးကြ။ ဒါ ေလာကသဘာ၀ရဲ႔ နိယာမပဲ။ အျပစ္ရွိတာက သူ႔ျပဳတ္က်လာတာကို ေနာက္တႀကိမ္ ျပန္တတ္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားတာပဲ။ အဲ့ဒါမွ အျပစ္ကြ။ အခုလည္း သူငယ္ခ်င္းတို႔ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ လဲက်တယ္၊ ျပဳတ္က်တယ္ကြာ။ ေလာကသဘာ၀အရ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ၿပီးလာရင္ က်ရႈံုးမႈေတြ ေရာက္လာမွာပဲ။ ဒါသူငယ္ခ်င္းတို႔ အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ ျပန္ထူဖို႔ မႀကိဳးစားတာကမွ သူငယ္ခ်င္းတို႔ အျပစ္ကြ။
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ဥပမာေလးပါလည္း။ ေတာင္သာသားေလးတို႔၊ အကို၊ အမတို႔ ဘ၀မွာလည္း ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရွိခဲ့သလို က်ရံႈးမႈေတြ ရွိခဲ့၊ ႀကံဳခဲ့တာပါပဲ။ က်ရႈံးမႈေတြ ႀကံဳလာရင္ ျပန္ထဖို႔ စဥ္းစားတာထက္ ဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ဖို႔ အရင္စဥ္းစားမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေျပာတဲ့ ဥပမာေလး သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ဖို႔ထက္ ျပန္ထဖို႔ႀကိဳးစားၾကပါဆို႔လို႔ ႏိႈးေဆာ္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။
ေတာင္သာခရီးသည္
ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါအံုးမည္
0 comments:
Post a Comment