03:33
ေတာင္သာသားေလး
၂၀၁၃-ခုႏွစ္၊ ေမလ(၂၇)ရက္၊ တနလၤာေန႔။
နာရီႏႈိးစက္သံ၏အခ်က္ေပးမႈေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာမွ ကပ်ကယာထလာမိသည္။ အခန္းျပတင္းေပါက္မွ ရာသီဥတုအေျခအေနကို အကဲခတ္ေနရင္း အင္တာနက္မွလည္း ယေန႔ရာသီဥတု အေျခအေန ကို ၾကည့္ေနမိသည္။ ယေန႔မူကာ ကၽြန္ေတာ့္မာစတာေက်ာင္းသားဘ၀ ၏ ေနာက္ဆံုးအတားအဆီး၊ အခက္အခဲျဖစ္သည့္ စာတမ္းဖတ္ရမယ့္ေန႔ျဖစ္သည္။
မနက္(၀၉း၃၀)နာရီအေရာက္ စာတမ္းဖတ္ရမည့္အခန္းသို႔ သြားရမည္ျဖစ္၍ မနက္(၀၈း၀၀)နာရီကတည္းက ျပင္ဆင္စရာမ်ားကိုျပင္ဆင္ၿပီး ေရမိုးခ်ဳိးမိေနသည္။ (၀၉း၀၀)နာရီတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေနထုိင္ရာအခန္းမွ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသို႔ (၁၅)မိနစ္ခရီးကို ေျခက်င္တတန္၊ ကားတတန္ျဖင့္ ခရီးႏွင္ခဲ့သည္။ (၁၀)မိနစ္ခန္႔ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေန၍ စာတမ္းဖတ္မည့္အခန္းေပါက္ ၀တြင္ ေခတၱေစာင့္ေနရ ေသးသည္။ (၀၉း၃၀)နာရီတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ Supervisor ေရာက္လာၿပီး အခန္းတံခါးဖြင့္၊ အသံုးျပဳမည့္ကြန္ပ်ဴတာမ်ားႏွင့္ ပရိုဂ်တ္တာမ်ားျပင္ဆင္ျခင္း ႏွင့္ စာတမ္းဖတ္မည့္ေက်ာင္း သားမ်ား၏ စာတမ္းမ်ားကို ကြန္ပ်ဴတာထဲတြင္ ဖိုင္တစ္ဖိုင္တည္ေဆာက္ၿပီး အစီအရီထည့္္ေစသည္။ မၾကာမီတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မာစတာဘုဒ္ဥကၠဌႏွင့္အဖြဲ႔၀င္မ်ားေရာက္ရွိလာၿပီး စာတမ္းဖတ္ျခင္းကို စတင္ပါေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္မွာ (၈)ေယာက္ေျမာက္ျဖစ္၍ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးျခင္း၊ ဗြီဒီယိုရိုက္ေပးျခင္းမ်ားျဖင့္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနရေသးသည္။
(၁၁)နာရီ၀န္းက်င္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္လာသည္။ ေအာက္မွာထိုင္၍နားေထာင္စဥ္ကတည္းက ဘုဒ္အဖြဲ႔၀င္ဆရာတစ္ေယာက္သည္ အသက္ႀကီးၿပီး စကားတိုးတုိးသာ ေမးတတ္ေသာအက်င့္ ရွိေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္စာတမ္းဖတ္ၿပီး၍ ေမးခြန္းမ်ားေမးလွ်င္ ဤဆရာ မေမးပါေစႏွင့္ဟု ဆုေတာင္းေနမိေသာ္လည္း ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္တြင္ ပထမဆံုးေမးသူမွာ ၄င္းဆရာျဖစ္သည္။
ကံေကာင္းခ်င္၍ ေမးခြန္းကိုနားလည္ပါေသာ္လည္း ကံဆိုးခ်င္၍ တလြဲေျဖမိသည္။ ေမးခြန္း (၈)ခုခန္႔ေမးရာတြင္ ဤတခုသာ တလြဲေျဖမိၿပီး က်န္ေမးခြန္းမ်ားကို ဘာသာစကား အ ထစ္ အ ထစ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့သည္။
စာတမ္းဖတ္ၿပီး၍ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲမွ အမည္မသိ အလံုးႀကီး က်သြားခဲ့ေပၿပီ။ (၁၂း၃၀)တြင္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔အားလံုး စာတမ္းဖတ္ျခင္းကို ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္။ စာတမ္းဖတ္ၿပီး၍ ေက်ာင္းသား မ်ားကို အခန္းအျပင္၌ မိနစ္(၂၀)ခန္႔ထြက္ခိုင္းၿပီး မာစတာဘုဒ္အဖြဲ႕မွ အမွတ္မ်ားကို စီစစ္ေနေလသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊ ၾကည္ႏူးစြာျဖင့္ အခန္းေရွ႕တြင္ Language ဆရာမႏ၊ Supervisor အကိုမ်ားႏွင့္ ဂါဒီယန္အကိုမ်ားစုေပါင္းဓါတ္ပံုရုိက္ၾကသည္။
အမွတ္မ်ားစီစစ္ၿပီးေသာအခါ စာတမ္းဖတ္မည့္အခန္းအတြင္းသို႔ ျပန္လာေနရာယူေစၿပီး ဆရာတစ္ေယာက္မွ အမွတ္စာရင္းေၾကျငာေပးသည္။ ယေန႔စာတမ္း(၁၂)ေယာက္ဖတ္ရာတြင္ (၁၁)ေယာက္ ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္ၿပီး က်န္တစ္ေယာက္သာ မ၀င္ခဲ့ေပ။
အမွတ္စာရင္းမ်ားေၾကျငာၿပီး မာစတာဘုဒ္အဖြဲ႔ဆရာမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ၾကသည္။
(၂၇-၀၅-၂၀၁၃)စာတမ္းဖတ္သည့္ေန႔ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲတြင္ ရွင္သန္ေနမည့္ မေမ့ႏုိင္စရာေန႔ရက္မ်ားထဲမွ တစ္ရက္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။
15:28
ေတာင္သာသားေလး
ေတြးေတာဆင္ျခင္လုပ္ေဆာင္တတ္မႈႏွင့္
ငါးသံုးေကာင္
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တေတြ လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔ေ၀းလာတာ
(၂၄)လျပည့္ေတာ့မည္။ ဆိုဆံုးမစကားေတြလည္း မၾကာရတာၾကာခဲ့သလုိ ခ်မ္းေအးလွတဲ့မိဘရင္ခြင္ရိပ္ကို
မခံစားရတာလည္း ၾကာလွပါၿပီ။ အရြယ္အားျဖင့္ ငယ္ေနေသးေပမယ့္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့တာ၀န္ေတြနဲ႔ျပန္ယွဥ္ေတာ့လည္း
လူႀကီးေပါက္စေလး ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ ဘယ္လိုပဲ လူႀကီးေပါက္စေလးျဖစ္ေနေပမယ့္ ခံစား ခ်က္ေတြ၊
ေျပာဆုိ ဆက္ဆံမႈေတြက ငယ္ရြယ္ေနတဲ့အရာကို ကိုယ္စားျပဳေနဆဲပါ။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အမွားကင္ေအာင္
ေဆာင္ ရြက္ႏုိင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရင္ မေမွ်ာ္လင့္ပါပဲ အမွားေတြ၊ ျပသနာေတြ ႀကံဳရႏုိင္ပါတယ္။
ဒီေန႔ေလးမွာ ျမန္မာျပည္ကေန တာ၀န္နဲ႔လာတဲ့ ေနာင္ေတာ္အကိုႀကီးမ်ားဆီက မွတ္သားစရာ စကားေလးတစ္ခုၾကားလုိက္ရတယ္။ ငါးသံုးေကာင္းရဲ႕ ေတြးေတာဆင္ျခင္လုပ္ေဆာင္ ပံုေလးကို
ႏႈိင္းယွဥ္ျပ သထားတဲ့ ဆုိဆံုးမစကားေလးပါ။ မွတ္သားစရာေလးမို႔ ပညာဒါန ပ်ဳိးခ်ပါရေစ။ မွတ္သားစရာ
စကားေလးက- ျမစ္ထဲမွာ ကူးခတ္ေနတဲ့ငါးသံုးေကာင္ဟာ
တံငါသည္လူတစ္စုရဲ႕ပိုက္ကြန္ထဲမွာ ဖမ္းမိၿပီး ေလွ၀မ္းဗုိက္ထဲမွာ အသက္ရႈၾကပ္ၿပီး ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ပထမငါးက ဒီေလွထဲကေန လြတ္လုိ႔လြတ္ျငား စြမ္းအားရွိသေရြ႕ခုန္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယငါးက
အားငယ္စိတ္ေတြ၀င္ၿပီး ခုန္ေနလည္းအပိုပါပဲ အားကုန္တာပဲအဖတ္တင္မယ္၊ ကံတရားသာ အားကိုရေတာ့မည္ဟု
ေနခဲ့တယ္။ တတိယငါးကေတာ့ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီး အားေတြကို အလဟသ မကုန္ေအာင္ အခြင့္သာမယ့္အခ်ိန္ ကိုသာ
ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
အခ်ိန္မက်ဘဲ
တ၀ုန္း၀ုန္း ခုေနတဲ့ငါးကို တံငါသည္က သတိထားမိၿပီး ေလွတတ္နဲ႔တြယ္လုိက္ တယ္။ စစ္မေရာက္ခင္ျမွားကုန္တဲ့ငါးကေတာ့
ေလွ၀မ္းထဲမွာ အသက္ရႈၾကပ္ၿပီး ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေန ခဲ့တယ္။ အခြင့္ေကာင္းကိုေခ်ာင္းေနတဲ့
ငါးကေတာ့ လိႈင္းဒီေရအျမဴးၿပီးေလွေစာင္းခုိက္မွာ လြန္႔ကာလူး ကာနဲ႔ ျမစ္ထဲကို ခုန္ခ်ၿပီး
ေသေဘးကေန လြတ္ခဲ့တယ္။
ဒီလုိပါပဲတဲ့။ ေလာကမွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္လာရၿပီဆိုရင္ ငါေတာ့
ကံပဲအားကိုးေတာ့ မယ္လုိ႔လည္း စိတ္မကူးပါနဲ႔တဲ့။ အစဥ္းစားမဆင္ျခင္ပဲနဲ႔လည္း ကမူးရႈးထုိး
မလုပ္ပါနဲ႔တဲ့။ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ မိမိႀကံဳေန၊ ခံစားေနရတဲ့
ျပသနာကို ေျဖရွင္းၾကပါလုိ႔ ဆိုဆံုးမခဲ့ ပါတယ္။ ဆုိဆံုးမေပး တဲ့ေနာင္ေတာ္ အကိုမ်ားကို
ေက်းဇူးတင္တဲ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ ေနာင္ေတာ္ ဆိုတဲ့ေနရာကို ပခံုးေျပာင္းတာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ
ဒီဆိုဆံုးမစကားေလးကို လက္ဆင့္ကမ္း မွ်ေ၀ေပးမည္မွာ ေသခ်ာေနေတာ့မည္။
ေတာင္သာခရီးသည္
08:40
ေတာင္သာသားေလး
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆုိသည္မွာ
ဗုဒၶၶၶဘာသာဟူသည္ ဗုဒၶၶဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ ေဟာေျပာဆံုးမေတာ္မူအပ္ေသာ အဆံုးအမစကားဟူသမွ် ကို ဗုဒၶၶၶဘာသာဟုေခၚပါသည္။ ဗုဒၶၶၶဘာသာ၏ အနက္အဓိပၶၶၶၶၶၶၸၸၸၸၸၶၶၶၸၸၸၸၸၸၸါယ္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးလွ်င္ ဗုဒၶၶၶဘာသာ၀င္ဆုိေသာ ေ၀ါဟာရ၏အနက္အဓိပၶၶၶၶၶၶၸၸၸၸၸၶၶၶၸၸၸၸၸၸၸါယ္ကိုလည္း နားလည္ထားသင့္သည္။ ဗုဒၶၶၶဘာသာ၀င္ႏွင့္ ထပ္တူညီေသာ ပိဋကတ္စာေပ အသံုးအႏႈန္းမွာ ဥပါသက ဆုိေသာ ေ၀ါဟာရပင္ျဖစ္သည္။ ဥပါသက ဆုိ သည္မွာ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူ ကိုဆိုသည္။
ဗုဒၶၶၶဘာသာ၀င္သမိုင္းတြင္ ပထမဆံုး ဥပါသကမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ တဖုႆႏွင့္ဘလႅိကကုန္သည္ညီေနာင္ကို ဗုဒၶၶၶဘာသာ၀င္တုိင္းသိမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ၄င္းတုိ႔ ညီေနာင္သည္ ဗုဒၶၶျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေတြ႔စဥ္အခါက သံဃာဟူ၍မရွိေသးသျဖင့္ ဗုဒၶၶၶႏွင့္ဓမၼကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏ဟု ေလွ်ာက္ထားၿပီး ရတာနာႏွစ္ ပါးအေပၚ သရဏဂံုေဆာက္တည္ခဲ့ၾကရသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဘုရားရွင္၏ တပည့္သားရဟန္းသံဃာမ်ား
ေပၚေပါက္လာခ်ိန္တြင္ကား ဗုဒၶၶၶ ဓမၼ သံဃာ ဆုိေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္း ကပ္ပါ၏ ဟု စိတ္တြင္ သရဏဂံုေဆာက္တည္ၿပီးသူကို ဗုဒၶၶၶဘာသာ၀င္ဟု ေခၚဆုိပါသည္။
(ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးျခင္းသာ)
ေတာင္သာခရီးသည္
12:24
ေတာင္သာသားေလး
(၁) မညီညႊတ္ေသာအရပ္။ ။မညီညႊတ္ေသာအရပ္၌ တုိင္ပင္ေသာ္အက်ဳိးမွာျပန္႔က်ဲ၏၊
လြင့္စင္၏၊ ေလ်ာက်၏ မၿပီးေျမာက္ႏုိင္။
(၂) ေဘးရန္ရွိေသာအရပ္။ ။ေဘးရန္ရွိေသာအရပ္၌ စိတ္ႏွလံုးတုန္လႈပ္၏၊ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာ
အက်ဳိးမျမင္ႏုိင္။
(၃) အလြန္ေလထန္ေသာအရပ္။ ။အလြန္ေလထန္ေသာအရပ္၌ အသံသည္ မထင္ရွား။
(၄) နံရံစသည္ဖံုးကြယ္ရာအရပ္။ ။နံရံစသည့္ဖုံးကြယ္ရာအရပ္၌ ေခ်ာင္းေျမာင္းနားေထာင္သူတုိ႔
လာတတ္ကုန္၏။
(၅) နတ္စင္နတ္ကြန္းအရပ္။ ။နတ္စင္၊ နတ္ကြန္း၌တုိင္ပင္ေသာ္ အက်ဳိးသည္
ေႏွာင့္ေႏွးေလးဖင့္စြာ သက္ေရာက္၏။
(၆) ခရီးလမ္းမ။ ။ခရီးလမ္းမ၌ တုိင္ပင္ေသာ္ အက်ဳိးသည္ အခ်ည္းႏွီး
ျဖစ္တတ္၏။
(၇) စစ္ေျမျပင္အရပ္။ ။စစ္ေျမျပင္အရပ္၌ တုိင္ပင္ေသာ္ လွဳပ္ရွားျခင္းျဖစ္၏။
(၈) ေရဆိပ္။ ။ေရဆိပ္၌တုိင္ပင္ေသာ္ ေပါက္ၾကားလြယ္၏။
(ဗုိလ္မႈးႀကီးစန္းပြင့္၏ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ေထာက္လွမ္းေရး- မွ)
11:47
ေတာင္သာသားေလး
ခ်မ္းေျမ႕ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေလးျဖစ္ပါေစ
ဆုိတဲ့ ဆုေတာင္းမႈေလးနဲ႔ပဲ ဒီဂုဏ္ျပဳေဆာင္းပါးကို ေရးလုိက္ရပါတယ္။ မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာ
သူငယ္ခ်င္းတို႔အေနနဲ႔ တဆင့္ျမွင့္ရာထူးေတြ လက္ခံရယူ ဂုဏ္ျပဳခံရေတာ့မွာပါ။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္
ဒီေစတနာဂုဏ္ျပဳေဆာင္းပါးေလး ေရလုိက္ျခစ္ျဖစ္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ--- ငါတို႔တေတြဟာ ေရွးေရစက္ေတြေၾကာင့္ပဲေျပာေျပာ၊
အမိတကၠသုိလ္က သတ္မွတ္ထားတဲ့အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္မီတယ္ပဲဆုိဆုိ ငါတုိ႔ေတြ ဒီတကၠသုိလ္ႀကီးမွာ
အတူတကြ ပညာေတြဆည္းပူးႏုိင္ခြင့္ရၾကၿပီေလ။ ဒီေဆာင္းပါးေလးမွာ ငါ့ရဲ႕အျမင္ေလးေတြကို ေျပာျပသလုိ၊
သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကလည္း ကိုယ္စီအျမင္ေလးေတြ ေျပာျပၾကေစလုိပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ--- ငါတို႔တေတြဟာ မိသားစုနဲ႔ေ၀းကြာေနၾကတယ္ဆုိေပမယ့္
ညီအကိုအရင္းထက္ ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းညီအကိုေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေနၾကၿပီေလ။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာရွိခဲ့ရင္လည္း ငါတို႔ထပ္တူေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကသလုိ အခက္အခဲေတြႀကံဳလာရင္လည္း
ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ေျဖရွင္းခဲ့ၾကာတေတြကို မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ--- ငါတုိ႔တေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ေနရာအသီးသီး၊
ဌာနအဖံုဖံုမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနရင္း ေခတ္ေနာက္က်ေနတဲ့ အမိျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ပညာေရးစနစ္ကို
တဖက္တလမ္းကေန ျမွင့္တင္ႏုိင္ဖုိ႔၊ တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ ဒီႏုိင္ငံကို
ေရာက္လာခဲ့ၾကတာပါ။ ငါတုိ႔တေတြမွာ စရုိက္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အျမင္အေထြေထြ၊ သေဘားထားအဖံုဖံု
ရွိၾကေပမယ့္ ငါတုိ႔မွာရွိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ တစ္ခုတည္းပါပဲ။
ဒီလုိပညာသင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ႕ရဲ႕
ငါတုိ႔က ဒီႏိုင္ငံမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ၾကေနသလိုပဲ ဆုိၿပီး တီးတုိးအသံေလးေတြ
ၾကားရဖူးတယ္။ ဒီလုိေျပာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို အျပစ္မေျပာလုိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့
ငါကိုယ္တုိင္ တခါတရံခံစားမိလုိ႔ပါပဲ။ ရလာတဲ့ေထာက္ပံ့ေငြကို တခါတေလ လိုတာထက္ ပိုၿပီးသံုးမိတဲ့အခ်ိန္၊
ဧည့္သည္လာတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို ပိုေငြက သိပ္မရွိလွပါဘူး။ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက
ပါလာတဲ့အ၀တ္အထည္ေလးေတြကုိပဲ ၀တ္ရတာေပါ့။ ပထမႏွစ္ဘ၀လည္း ဒီအ၀တ္၊ ဒုတိယႏွစ္လည္း ဒီအ၀တ္၊
တတိယႏွစ္လည္း ဒီအ၀တ္ပဲ ထပ္ေနၾကတာေပါ့။ တျခားႏုိင္ငံျခားသားေတြလုိ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္
မ၀တ္ႏုိင္ပါဘူး။ တခါကဆုိ မုန္႔ေရာင္းတဲ့အဘြားႀကီးက ငါ့ကိုေမးဖူးတယ္။ မင္းတို႔က အ၀တ္မေလ်ာ္တတ္လုိ႔လား၊ ဒါမမဟုတ္ တစ္ခုခုေၾကာင့္လားတဲ့။
မင္းတို႔အ၀တ္ေလးေတြၾကည့္လိုက္ ရင္ ေဟာင္းႏြမ္းေနတာပဲ၊ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ မရွိလွဘူး
တဲ့။ အဲ့ဒီအဘြားက ျမန္မာေတြကို ခ်စ္ခင္တတ္တဲ့ အဘြားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကဲ့ရဲ႕စိတ္နဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ဘဲ
သနားတဲ့စိတ္၊ ၾကင္နာစိတ္၊ ဂရုနာစိတ္နဲ႔ ေျပာေနျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။
ပိုေငြနည္းေနတဲ့အတြက္ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ဖုိ႔အတြက္ဆုိရင္ေတာ့
ဒီလအတြက္ အိတ္ကပ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္က်န္ေသးလဲဆုိတာ အရင္ၾကည့္ရပါတယ္။ ဘာသာစကားကလည္း တျခားထြက္ေငြေတြမရွိဖုိ႔
အတြက္ တျခားႏုိင္ငံျခားေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အေပါင္းအသင္းလုပ္ဖုိ႔ စိတ္မကူးမိေတာ့ပါဘူး။
သူတို႔၀န္းက်င္ထဲ ကထြက္လာမွန္းမသိ ထြက္လာခဲ့တာ ဘာသာစကားဆုိလွ်င္ ေက်ာင္းခန္းထဲကလြဲလို႔
အျပင္မွာ မေျပာျဖစ္ေတာ့ ပါဘူး။ ဘာသာစကားအားနည္းတာရယ္၊ အပိုအလွ်ံေငြအားနည္းတာရယ္က ငါတုိ႔မင္းတုိ႔ကို
ေပ(၂၀x၁၅)အခန္း ထဲမွာ ေနဖုိ႔အတြက္ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါကို ဒီအခန္းထဲမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနသလုိ
ခံစားေနရတယ္ဆုိတာ ကို နားလည္ေပးရမွာပါ။ ငါတုိ႔တေတြအတြက္ အမိႏုိင္ငံေတာ္ကေပးတဲ့ေငြဟာ
နည္းပါးလွတယ္ဆုိေပမယ့္ ငါတို႔ႏုိင္ငံမွာ ဆင္းရဲမႈရာခိုင္ႏႈန္း(၂၆)ရွိတယ္ဆုိတာရယ္၊ ငါတုိ႔ပညာသင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
သူတို႔စားဖို႔ထဲက ထမင္းလုပ္ေတြကို ငါ့တိုကို ခြဲေ၀ေပးေနရတယ္ဆုိတာ နားလည္ေပးလိုက္ရင္
ေထာက္ပံ့ေငြ နည္းတယ္၊ မ်ားတယ္ ဆုိတာကို ေနာက္ထပ္ ေျပာမိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီဟာေလးေတြ
ေတြးမိလုိက္ရင္ပဲ ဒီ၀န္းက်င္ေလးထဲမွာ ေနေနရတဲ့ကာလေလးမွာ ေနေပ်ာ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ (၁၄-၁၁-၂၀၁၂)ညက စိတ္မေကာင္းစြာပဲ
သတင္းေလးတစ္ပုဒ္ဖတ္လုိက္ရတယ္။ ငါတို႔နဲ႔အတူ တေန႔တည္းပဲဟင္းေသာက္ၿပီး၊ တေန႔တည္းေက်ာင္းဆင္းလာခဲ့တဲ့
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပံုရယ္၊ ေဘးမွာ မ်က္ရည္တြဲလြဲက်ေနတဲ့အန္တီရယ္၊ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရွာတဲ့
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အေမရယ္ ျမင္လုိက္ရတယ္။ ေလာကႀကီးကို ႏုတ္ဆက္ခြဲခြါသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့
အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ငါတုိ႔တေတြဟာ ဒီမွာ ပညာသင္ႏုိင္ဖုိ႔ေရာက္ခဲ့ေပမယ့္
တကယ္လုိ႔သာ ပညာဆက္သင္ခြင့္မရရင္ ဒီေနရာဟာ ငါ့ေနရာ၊ ေဘးမွာငိုေနတာလည္း ငါ့အေမျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ။
ငါတုိ႔ပညာသင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ငါတို႔တာ၀န္ေတြကို က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြက ပိုတုိးၿပီး တာ၀န္ေတြ
ထမ္းေဆာင္ေနၾကရတယ္ဆိုတာကို ေတြးမိလုိက္ရင္ပဲ ငါတို႔တေတြ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ပညာေတြကို ေလ့လာဆည္းပူးခ်င္စိတ္ေတြ
ႏုိးထလာပါလိမ့္မယ္။ ပိုတုိးလာလိမ့္ပါလိမ့္မယ္။
မၾကာခင္မွာ ငါတို႔တေတြကို တဆင့္တုိးတာ၀န္ေတြထမ္းေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔
တဆင့္ျမွင့္တဲ့ရာထူးေတြ ခ်ီးျမွင့္ေတာ့မွာပါ။ ဒီကိုေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းသည္ဆုိးသည္
ေတြးမေနဘဲ ပညာကုိသာ ရသေလာက္ ယူသင့္တင္ထင္မိပါတယ္။ ဒီဂုဏ္ျပဳေဆာင္းပါးေလးဟာ ဆရာေလသံနဲ႔ေရးေနျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ
အမိႏုိင္ငံေတာ္အတြက္တန္းဖုိးရွိတဲ့ပညာေတြဆည္းပူးရန္
ဆိုတဲ့ ငါတုိ႔အားလံုးရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သတိမရတာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့လွ်င္ သတိရလာေအာင္ႏုိးဆြေပးလုိက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမိႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္းက်ဳိးအတြက္
ဒီေဆာင္းပါးေလးက အုပ္တခ်ပ္၊ သဲတပြင့္ ကူညီပါ၀င္ ပံ့ပိုးေပးႏုိင္ပါရင္ ဆီထိဂြမ္းကဲ့သုိ႔
၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ေနပါေတာ့မည္။
ေတာင္သာခရီးသည္
10:22
ေတာင္သာသားေလး
ကၽြန္ေတာ့္ဆုိဒ္ကို မူရင္း http://taungthartarlay.co.cc/ မွ http://taungthartarlay.blogspot.com/
သုိ႔ ျပင္ဆင္ထားပါေၾကာင္း အလည္လာသူ အကိုအမမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ညီငယ္ညီမငယ္မ်ားအား ေလးစားစြာ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ေတာင္သာခရီးသည္
13:26
ေတာင္သာသားေလး
ဒီေန႔ေတာ့ ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေလး ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ အေၾကာင္းအရာေတြ စံုလင္စြာေဖာ္ျပထားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေန႔စဥ္ျပဳပါ ဤကုသုိလ္ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ဆုိင္တာေလးပဲ ေဖာ္ျပပါရေစ။
ေန႔စဥ္ျပဳပါ ဤကုသိုလ္
၁။ အိပ္ယာထ
မနက္အိပ္ယာက ထတာနဲ႔ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး မိသားစုကိစၥေတြကို ဘာမွမလုပ္နဲ႔ပါဦး။
ဘုရားခန္းကို အရင္သြားပါ။
(က) ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရကို အရင္ကပ္ပါ။ (ဒါန)
(ခ) ကပ္ၿပီးရင္ (၅)ပါးသီလ ခံယူပါ။ (သီလ)
(ဂ) ဂုဏ္ေတာ္ကို (၅)မိနစ္ပြားပါ။ (ဂုဏ္ေတာ္)
(ဃ) ေမတၱာကို (၅)မိနစ္ ပြားပါ။ (ေမတၱာ)
(င) ၀ိပသနာ
(၅)မိနစ္ ပြားမ်ားပါ။ (၀ိပသနာ- မည္သည့္တရားစခန္း၊
မည္သည့္ အာစရိယ၀ါဒမွ် သင္ၾကားထားျခင္း မရွိသူမ်ားအဖုိ႔
အစပိုင္းတြင္ တပလႅင္ေခြထိုင္၊ ဘယ္လက္ေပၚ ညာလက္တင္၊ ခါး-လည္ပင္း-ဦးေခါင္းကို မတ္မတ္ထား၊
အသက္ကို ပံုမွန္ရွဴလွ်က္ ၀င္ေလ၀င္လာလွ်င္ ၀င္လာသည္ဟုသိေပး၊ ထြက္ေလထြက္သြားရင္ ထြက္သြားသည္ဟု
သိေပးျခင္းျဖင့္ မိမိစိတ္ကို ႏွာသီး၀သို႔သာ စူးစိုက္ေရာက္ရွိေစရန္ ပဏာမေလ့က်င့္ၾကလွ်က္
(၇)ရက္စခန္း၊ (၁၀)ရက္စခန္းစသည္တုိ႔ကို ၀င္ေရာက္ႏုိင္ရန္ ပိုတုိးကာ ႀကိဳးစားၾကသင့္ေပသည္။)
၂။ ေန႔လည္
အဲ့ဒီလုိနဲ႔ အနက္စာစားၿပီးတဲ့အခါ ဆန္လက္တစ္ဆုတ္စာယူၿပီး ၿခံေရွ႕မွာ ငွက္ကေလးေတြအတြက္
ပက္ေကၽြးလုိက္ပါဦး။ေကၽြးၿပီးသြားရင္ အဆစ္အေနနဲ႔ ဒီေန႔မနက္ျပဳျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကုသိုလ္(၅)မ်ဳိးကိုလည္း အမွ်ေပးေ၀ပါတယ္။ အမွ် အမွ်
အမွ် ယူေတာ္မူၾကပါ။ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု ဆုိၿပီး နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားနဲ႔တကြ ေ၀ေနယ်အေပါင္းကို
အမွ်ေပးေ၀လိုက္ပါဦး။
၃။ ညပိုင္း
တတ္ႏုိင္တယ္၊
အခ်ိန္ရတယ္၊ သဒၶါတရားလည္း ထက္သန္လာတယ္ဆုိရင္ မနက္ပိုင္းကလုပ္ခဲ့တဲ့
ကုသုိလ္ (၅)မ်ဳိး တစ္ႀကိမ္ထပ္လုပ္လိုက္ပါဦး။
ဒီေဆာင္းပါးေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ေလာကီပညာေတြသင္ရင္း တြဲလုပ္ႏုိင္တဲ့
နည္းေလးျဖစ္ပါတယ္။ လူငယ္ေလးေတြအတြက္ ကုသုိလ္နဲ႔မိတ္ဆက္မိသလုိ စြဲၿမဲစြာလုပ္သြားရင္လည္း
အႀကိဳးရွိေစမယ့္ နည္းလမ္းေလးျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။
ေတာင္သာခရီးသည္
