ေတာင္သာသားေလးတစ္ေယာက္ အလုပ္ေတြရႈပ္မွန္းမသိ ရႈပ္ေနတာေတာ့အမွန္ပါ။ အိပ္စာေတြကလည္း ပံုေနတာပါပဲ။ Language အိမ္စာ၊ Supervisor အိမ္စာ၊ C++ အိမ္စာ၊ စသည္ စသည္ပါပဲ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကျပန္လာကတည္းက အျခားအိမ္စာေတြ ခဏထားၿပီး မနက္ျဖန္ အတန္းခ်ိန္ပါတဲ့ Language အိမ္စာကိုပဲလုပ္မယ္လုိ႔ စဥ္းစားရင္း အဲ့ဒါကိုပဲ လုပ္ေနမိပါတယ္။ က်တ္စရာစာေတြကို အရင္က်တ္မွတ္ၿပီးေတာ့ ေရးစရာစာေတြကို ဆက္ေရးေနမိျပန္ပါတယ္။ ေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္က လက္ကေရးၿပီး ကြန္ပ်ဴတာကေန Entertainment တစ္ခုခု ဒါမွမဟုတ္ ဗဟုသုတရမယ့္တစ္ခုခုကို ဖြင့္ထားတတ္တဲ့အက်င့္ေလးလည္း ရွိေနေလရဲ႕။ အခုလည္း ဆရာခ်စ္ႏိုင္ရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲအသံေလးေတြကလည္း စပီကာႏွစ္လံုးမွ ထြက္ေနေလရဲ႕။ ေဟာေျပာပြဲတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ လူငယ္၊ လူရြယ္ေတြ စာဖတ္ေစခ်င္ေအာင္ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္သြားၾကတဲ့ သူေတြအေၾကာင္း ေျပာေနသံ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ေဟာေျပာပြဲက နားေထာင္လုိ႔ေကာင္းတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေရးေနတဲ့အိမ္စာေတြက မၿပီးေသးတာကတစ္ေၾကာင္း မိုလို႔ တစ္ေခါက္ၿပီးသြားလုိ႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ဆက္ဖြင့္လုိက္ပါေသးတယ္။ ေဟာေျပာပြဲထဲက ဒီေခါင္းစဥ္နဲ႔ ပါတ္သတ္မယ့္၊ အသံဖိုင္ေလးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေအာင္ျမင္သူေတြအေၾကာင္းသာ တင္ျပေပးသြားပါ့မယ္။
စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဘာေတြေကာင္းက်ဳိးေပးသလဲဆိုရင္ နမူနာ လူႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာက္ဆည္ခရိုင္၊ စဥ့္ကိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ရြာေလးတစ္ရြာမွာ အရပ္ရွည္ရွည္၊ အသာျဖဴျဖဴ လူရည္လူမြန္ေလး ေမာင္တင္လိႈင္ဆိုသူရွိပါတယ္ ။ ေတာရြာကေန ၿမိဳ႕ေက်ာင္းကိုလာတတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ၉တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၁၀ တန္းေျဖဖုိ႔ အ၀ံ့မရဲ မေျဖရဲေတာ့ပါဘူး။ မိဘကလည္း ဆင္းရဲတယ္၊ ၁၀ တန္းေအာင္လည္း မထူးပါဘူး။ ၁၀ တန္းေျဖေနလည္း မထူးပါဘူး၊ အပိုဆုိပဲဆိုတဲ့ အေတြးေတြက ေမာင္တင္လိႈင္ရဲ႕အေတြးေတြကို ဦးေဆာင္ေနေလရဲ႕။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ၆ႏွစ္လံုးလံုး ၁၀ တန္းမေျဖေတာ့ပါဘူး။ ဘာလုပ္ေနလည္းဆိုေတာ့ စိတ္ဓါတ္က်ေနတာပါ။ တေန႔ေသာအခါက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မွ ပီမိုနင္းေရးတဲ့ ေအာင္စိတ္ ဆိုတဲ့စာအုပ္ေလးကို လက္ေဆာင္ေပးလုိ႔ အဲ့ဒီစာအုပ္ေလးကိုဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ေနတဲ့ ေမာင္တင္လႈိင္ကေန ေအာင္စိတ္ေၾကာင့္စိတ္ဓါတ္ေတြတတ္လာၿပီး မိုးကိုဒူးနဲ႔တိုက္ခ်င္လာတဲ့ ေမာင္တင္လႈိင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ ေမာင္တင္လိႈင္တစ္ေယာက္ စာေတြႀကိဳးစားၿပီး အဲ့ဒီႏွစ္မွာ ၁၀ တန္းစာေမးပြဲေျဖလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးနီးပါး အမွတ္ေတြမ်ားခဲ့ၿပီး ေဆးတကၠသိုလ္ေတာင္ တတ္လို႔ရခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္လည္း မႏၱေလးတကၠသိုလ္ကို ေလွ်ာက္ၿပီး ျမန္မာစာကိုပဲ ယူခဲ့တဲ့အခ်ိန္ လူ ၁၈၀၀ေလာက္မွာ ခံုနံပါတ္ ၁ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္စာရင္းနဲ႔ ခံုနံပါတ္ စီတဲ့အတြက္ ခံုနံပါတ္ ၁ ရခဲ့တာျဖစ္ၿပီး တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္မွာေကာ၊ ဒုတိယႏွစ္မွာပါ လူရည္ခၽြန္ ႏွစ္ႀကိမ္ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္တင္လိႈင္ဟာ ေနာင္တခ်ိန္မွာ စာေရးဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာလည္း စာေပႏွင့္စာနယ္ဇင္းဥကၠဌအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာပါ။ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိျဖစ္လာရသလဲဆိုရင္ ၁၀ တန္းတုန္းက ဆရာႀကီးပီမိုးနင္းေရးတဲ့ ေအာင္စိတ္ဆုိတဲ့စာအုပ္ကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ဘ၀ကို အမဲမွ အျဖဴသို႔၊ အေမွာင္မွ အလင္း ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းရဲ႕အက်ဳိးေက်းဇူးေတြေၾကာင့္ပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဓါးျပတိုက္မႈနဲ႔ ေထာင္က်ေနတဲ့ ကိုအံုးေဖ။ ဓါးျပဗိုလ္ေပါ့။ အကိုေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီး ဓါးျပဗိုလ္လုပ္ေနတာပါ။ ၈ ႀကိမ္ ဓါးျပတုိက္ၿပီး ေထာင္ ၃ ႀကိမ္ က်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေထာင္က်တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္က ၂၉ ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေထာင္မွဴးႀကီးက ကုိအုံးေဖမွာ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ၊ ပိန္ပိန္ေသးေသးဆိုေတာ့ ပင္ပင္ပန္းပန္းအလုပ္ေတြကို မလုပ္ေစပဲ ေထာင္ပိုင္စာၾကည့္တိုက္မွာ စာၾကည့္တုိက္မွဴးလုပ္ေစခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည့္တုိက္မွာ စာေတြဖတ္ရင္း ကိုအုံးေဖလိမၼာလာခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးစာေပေတြဖတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔၊ သခင္ႏုတို႔၊ သခင္ဗဟိန္းတို႔ ႏိုင္ငံေရးသတင္းေတြဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ဂ်ပန္ျပည္သြားၿပီး စစ္ပညာေတြသင္၊ ဂ်ပန္တပ္ႀကီးနဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုေတာ္လွန္၊ တိုက္ခိုက္ၿပီးေတာ့ ဦးေဆာင္တဲ့ သတင္းေတြဖတ္ရင္း သူတို႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ျပည္သူအတြက္ တိုက္တယ္၊ ငါကေတာ့ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြကို ဓါးျပတိုက္ၿပီး ငါ့ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ရွာေနတာပါလားဆိုၿပီး ေနာင္တေတြ ရလို႔ေနပါတယ္။ ေထာင္းကေနထြက္တာနဲ႔ ကိုအုံးေဖတစ္ေယာက္ လူဆိုးမွ လူေကာင္းသုိ႔ေျပာင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူ႔အဖြဲ႕သားေတြက ငါတို႔ ေသနတ္ေတြ၀ွက္ထားတယ္၊ ဆက္လုပ္ၾကမယ္ ဘာညာနဲ႔ လာစည္းရုံးတဲ့အခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ာတို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္ၾကပါ။ ရရင္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ယူၾက။ ကၽြန္ေတာ္ဓါးျပမတုိက္ေတာ့ဘူး၊ ခင္ဗ်ာတို႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏုတ္လံုတယ္မေျပာဘူး၊ အဖမ္းခံရရင္လည္း ကိုယ့္ဟာကုိယ္ခံၾကတဲ့။ တစ္ႏွစ္လံုးလံုး ဓါးျပလည္းမတုိက္၊ အရက္လည္းမေသာက္၊ ၾကက္လည္း မတုိက္၊ မေကာင္းတာေတြမလုပ္ေတာ့တဲ့အခါ ရပ္ရြာက ေလးစားၿပီး ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ သူႀကီးေရြးတဲ့အခါ တရြာလံုးက သူ႔ကိုေရြးၿပီး မဲအသာနဲ႕ သူႀကီးကိုအုန္းေဖျဖစ္သြားတယ္။ ေန႔စဥ္ကဗ်ာေရးရင္းနဲ႔ စာေရးဆရာဘ၀ထဲ ၀င္ေရာက္ခဲ့သူပါ။ စာေကာင္းေကာင္းမတတ္၊ အတန္းေက်ာင္း ၄ တန္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ ကိုအုံးေဖတစ္ေယာက္ ဘာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သလဲဆိုရင္ စာဖတ္လုိ႔ပါပဲ။ စာဖတ္ရင္ မိမိမယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေစခဲ့ပါတယ္။ မိမိကိုယ့္ကိုယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ္။ ေျပာင္းလဲတဲ့ေနရာမွာ ေစ်းအခ်ဳိဆံုး၊ အသက္သာဆံုး၊ အခ်ိန္အထိေရာက္ဆံုးကေတာ့ စာဖတ္ျခင္းပါပဲ။ စာအုပ္ေတြဖတ္လုိက္ပါ။ ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းနဲ႔ စာအုပ္ေကာင္းေတြ ေရြးလာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ထုိ႔အတူပါပဲ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးကို အလည္လာတဲ့ အကို၊ အမေတြလည္း စာဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အင္တာနက္မွာ ကို္ယ့္ႀကိဳက္တာ ေရြးၿပီး၊ ဖတ္ႏုိင္တဲ့ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးႀကီးကို သိသူေဖာ္စား၊ မသိသူေက်ာ္သြား အျဖစ္မ်ဳိးမေရာက္ရေအာင္ စာေတြဖတ္ၾကပါဆို႔လုိ႔ ႏိႈးေဆာ္တုိက္တြန္းရင္း ေဆာင္းပါးေလးကို အဆံုးသတ္ပါရေစ။
ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါအံုးမည္
ေတာင္သာခရီးသည္
3 comments:
ဟုတ္တယ္ စာဖတ္ျခင္းဟာ လူေတြအတြက္ တကယ္႕ကို ခြန္အားေရာ ေျပာင္းလဲျခင္းပါ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္
ကိုယ္႕မွာ ေျပာဆို ဆံုးမွ တိုက္တြန္းအားေပးမဲ႔သူ မရွိရင္ စာမ်ားမ်ားဖတ္သင္႔တယ္
စာဖတ္ျခင္းကေန ရတဲ႔ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြက တကယ္ကို မနည္းပါဘူး
အမေခ်ာ ရဲ႕ အေတြးေလးဟာလည္း မွတ္သားဖို႔ေကာင္းပါတယ္
ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီ ကုိခရီးသည္ၾကီးေရ။
Post a Comment