ျပသနာ ေၿဖရွင္းပံု(Problem Solving)ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္
တစ္မ်ဳိးက "ၿပသနာကို အဓိကထားတဲ ့နည္း(Problem Oriented Method)"ပါ။
ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ . . . . .။
"အေၿဖကို အဓိက ထားတဲ ့နည္း(Solution-Oriented Method)"ပါ။
ပထမနည္းက "ၿပသနာကို အဓိကထားတဲ ့နည္း(Problem Oriented Method)"ပါ။
မိသားစုတစ္စု ရွိတယ္ဆိုပါၾကပါစို ့။
အေဖရယ္... အေမရယ္...အစ္မၿဖစ္သူရယ္၊ ေမာင္ေလးရယ္... ေပါ့။
ေမာင္ေလးၿဖစ္တဲ ့သူက အေတာ္ငယ္ေသးတယ္။လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစ ဆိုပါေတာ့...။
ဟိုဟိုဒီဒီ သြားရင္း ဟိုဟာ လွမ္းကိုင္ ဒီဟာလွမ္းဆြဲ လုပ္ရင္း...
ၿဗဳန္းဆို . . . ေရအိုးစင္က ဖန္ခြက္ကို လွမ္းဆြဲ လိုက္မိတယ္။
"ခြမ္း"ခနဲ ၿမည္ၿပီး ၾကမ္းေပၚမွာ ဖန္ခြက္ အကြဲအေၾက အစအနေတြ ေဖြးသြားေရာ။
အစ္မ ၿဖစ္တဲ ့သူက ကမန္းကတန္း ေၿပးလာၿပီး သူ ့ေမာင္ေလးရဲ ့ ေက်ာၿပင္ကို
" ၿဗန္း" " ၿဗန္း" နဲ ့ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။
ဒီေလာက္ေဆာ့ရပါ့မလား... ေပါ့ေလ။
ေၿပာလဲ ေၿပာ ၊ ရိုက္လဲ ရိုက္နဲ ့...။ကေလးငိုသံ ကေတာ့ ၾကြက္ၾကြက္ညံေရာ...။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အေမလုပ္တဲ့သူက လက္လွမ္းမွီရာ သနပ္ခါးတံုးနဲ
့ သူ ့သမီးကို လွမ္းပစ္လိုက္တယ္...။"ကေလးကို ရိုက္မေနနဲ ့... ညည္းကို က အသံုးမက်တာ။
ဖန္ခြက္ကို ကေလးမမွီတဲ ့ ေနရာမွာထားပါလုိ ့ငါ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေၿပာရမလဲ။
စည္းကမ္း မရွိတဲ ့ဟာမ"
သမီး ကလည္း ခြန္းတံု ့မခံဘူး။ အေမကို ကက္ကက္လန္ ၿပန္ရန္ေတြ ့တယ္။
ဆူၾက၊ ရိုက္ၾကနဲ ့ ငရဲပြက္ေနတုန္း...အေဖၿဖစ္တဲ ့သူက မိန္းမကို အၿပစ္တင္ၿပန္ေရာ...
"ကေလးေတြက ဘာသိမွာတုန္း ။နင္က အဲသည္လို ကြဲတတ္မွန္းသိရင္ ဘာလို ့ဖန္ခြက္၀ယ္ေသးလဲ။
စတီးခြက္၀ယ္ပါလား နလပိန္းတံုးမရဲ ့"
"ရွင္ေပးတဲ ့ ပိုက္ဆံက ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိလို ့ စတီးခြက္ ၀ယ္ႏိုင္ရမွာလဲ...။
ပိုက္ဆံေလး ေၿခာက္ၿပားတစ္ပဲ နဲ ့ အလကား ဘာမွ သံုးမရတဲ ့ေယာက်ၤားကို ယူထားမိတာကိုး"
အဲသည္မွာတင္ လင္နဲ ့ မယာ း ထသတ္ၿပီး ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲေတာ့တာပဲ။
ကဲ...ဒီအၿဖစ္အပ်က္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဘယ္လို အခ်က္ေတြကို
သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္သလဲ။
ၿပသနာကို ေရွ ့တန္းတင္ ရင္းနဲ ့ ေၿဖရွင္းတဲ ့ဆီ မေရာက္ပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
အၿပစ္ေတြ တင္လိုက္ေတာ့ ၿပသနာေတြ ပိုပိုၿပီး ပြားမလားဘူးလား။
ေနာက္တစ္နည္းက ေတာ့ "အေၿဖကို အဓိက ထားတဲ ့နည္း(Solution-Oriented Method)"ပါ။
ဥပမာ ကေတာ့ ေစာေစာက မိသားစုနဲ ့တထပ္တည္းပဲ ဆိုပါေတာ့။
အေဖရယ္ ၊ အေမရယ္၊ အစ္မရယ္၊ ေမာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္...။
ၿဖစ္ရပ္ကလဲ ေစာေစာကအတိုင္းပဲ ။ ကေလးက ဖန္ခြက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္...၊
ဖန္ခြက္က်ၿပီးကြဲတယ္။
***(ဒီေနရာမွာ မတူညီတဲ ့ၿပသနာေၿဖရွင္းပံုကို သတိထားၿပီး ၾကည့္ရေအာင္)
အစ္မၿဖစ္တဲ့သူက ကမန္းကတန္းေၿပးသြားၿပီး...
"ဖယ္... ဖယ္...ေမာင္ေလး ဖန္ကြဲစေတြ စူးမယ္"
လို ့ေၿပာရင္း ကေလးကိုေပြ ့ခ်ီလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သူ ့အေမဘက္ကို
လွည့္ၿပီး...
"ေမေမ... ေမာင္ေလးကို မရိုက္ပါနဲ ့၊ သမီး ကို္ယ္တိုင္က ဖန္ခြက္ကို
အစြန္မွာ တင္ထားခဲ ့မိလို ့ပါ"
"အို ...သမီးကလဲ စိတ္မေကာင္း မၿဖစ္ပါနဲ ့၊ ဖန္ခြက္ဆိုတာ ကြဲ တတ္တဲ ့ပစၥည္းပဲ ...၊
တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကြဲ မွာပဲ"
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုနဲ ့ အေမက တံၿမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူၿပီး
ဖန္ကြဲစေတြကို လွည္းက်င္းသိမ္းဆည္းလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖခင္ၿဖစ္တဲ ့သူက ...
"ဒီအတိုင္းဆို ကေလးအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္အေမႀကီးေရ...
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ တို ့ေတြ ဖန္ခြက္အစား စတီးခြက္ သံုးၾကရေအာင္၊ ေလာေလာဆယ္
ပိုက္ဆံမေလာက္ေသးရင္လဲ ပလတ္စတစ္ခြက္ပဲ ၀ယ္ၾကတာေပါ့။
အဓိက က မကြဲဖို ့၊ မရွဖို ့ပဲ မဟုတ္လား"
ကၽြန္ေတာ္တင္ၿပခ်င္တာက အဲဒါပါပဲ။
ဒီနည္းက အေၿဖကို အဓိက ထားရွာေဖြတဲ့နည္း (Solution-Oriented Method)"ပါ။
အဲဒီ အိမ္ေထာင္စု ႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ၿပီးေတာ့....
ၿပသနာေၿဖရွင္းတဲ ့နည္း (၂) နည္းအနက္ ဘယ္နည္းကိုသံုးရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုတာ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ေတြးၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
မင္းခိုက္စိုးစန္ ၏ ကေလးအေတြး စာအုပ္မွ . . . .
တစ္မ်ဳိးက "ၿပသနာကို အဓိကထားတဲ ့နည္း(Problem Oriented Method)"ပါ။
ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ . . . . .။
"အေၿဖကို အဓိက ထားတဲ ့နည္း(Solution-Oriented Method)"ပါ။
ပထမနည္းက "ၿပသနာကို အဓိကထားတဲ ့နည္း(Problem Oriented Method)"ပါ။
မိသားစုတစ္စု ရွိတယ္ဆိုပါၾကပါစို ့။
အေဖရယ္... အေမရယ္...အစ္မၿဖစ္သူရယ္၊ ေမာင္ေလးရယ္... ေပါ့။
ေမာင္ေလးၿဖစ္တဲ ့သူက အေတာ္ငယ္ေသးတယ္။လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစ ဆိုပါေတာ့...။
ဟိုဟိုဒီဒီ သြားရင္း ဟိုဟာ လွမ္းကိုင္ ဒီဟာလွမ္းဆြဲ လုပ္ရင္း...
ၿဗဳန္းဆို . . . ေရအိုးစင္က ဖန္ခြက္ကို လွမ္းဆြဲ လိုက္မိတယ္။
"ခြမ္း"ခနဲ ၿမည္ၿပီး ၾကမ္းေပၚမွာ ဖန္ခြက္ အကြဲအေၾက အစအနေတြ ေဖြးသြားေရာ။
အစ္မ ၿဖစ္တဲ ့သူက ကမန္းကတန္း ေၿပးလာၿပီး သူ ့ေမာင္ေလးရဲ ့ ေက်ာၿပင္ကို
" ၿဗန္း" " ၿဗန္း" နဲ ့ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။
ဒီေလာက္ေဆာ့ရပါ့မလား... ေပါ့ေလ။
ေၿပာလဲ ေၿပာ ၊ ရိုက္လဲ ရိုက္နဲ ့...။ကေလးငိုသံ ကေတာ့ ၾကြက္ၾကြက္ညံေရာ...။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အေမလုပ္တဲ့သူက လက္လွမ္းမွီရာ သနပ္ခါးတံုးနဲ
့ သူ ့သမီးကို လွမ္းပစ္လိုက္တယ္...။"ကေလးကို ရိုက္မေနနဲ ့... ညည္းကို က အသံုးမက်တာ။
ဖန္ခြက္ကို ကေလးမမွီတဲ ့ ေနရာမွာထားပါလုိ ့ငါ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေၿပာရမလဲ။
စည္းကမ္း မရွိတဲ ့ဟာမ"
သမီး ကလည္း ခြန္းတံု ့မခံဘူး။ အေမကို ကက္ကက္လန္ ၿပန္ရန္ေတြ ့တယ္။
ဆူၾက၊ ရိုက္ၾကနဲ ့ ငရဲပြက္ေနတုန္း...အေဖၿဖစ္တဲ ့သူက မိန္းမကို အၿပစ္တင္ၿပန္ေရာ...
"ကေလးေတြက ဘာသိမွာတုန္း ။နင္က အဲသည္လို ကြဲတတ္မွန္းသိရင္ ဘာလို ့ဖန္ခြက္၀ယ္ေသးလဲ။
စတီးခြက္၀ယ္ပါလား နလပိန္းတံုးမရဲ ့"
"ရွင္ေပးတဲ ့ ပိုက္ဆံက ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိလို ့ စတီးခြက္ ၀ယ္ႏိုင္ရမွာလဲ...။
ပိုက္ဆံေလး ေၿခာက္ၿပားတစ္ပဲ နဲ ့ အလကား ဘာမွ သံုးမရတဲ ့ေယာက်ၤားကို ယူထားမိတာကိုး"
အဲသည္မွာတင္ လင္နဲ ့ မယာ း ထသတ္ၿပီး ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲေတာ့တာပဲ။
ကဲ...ဒီအၿဖစ္အပ်က္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဘယ္လို အခ်က္ေတြကို
သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္သလဲ။
ၿပသနာကို ေရွ ့တန္းတင္ ရင္းနဲ ့ ေၿဖရွင္းတဲ ့ဆီ မေရာက္ပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
အၿပစ္ေတြ တင္လိုက္ေတာ့ ၿပသနာေတြ ပိုပိုၿပီး ပြားမလားဘူးလား။
ေနာက္တစ္နည္းက ေတာ့ "အေၿဖကို အဓိက ထားတဲ ့နည္း(Solution-Oriented Method)"ပါ။
ဥပမာ ကေတာ့ ေစာေစာက မိသားစုနဲ ့တထပ္တည္းပဲ ဆိုပါေတာ့။
အေဖရယ္ ၊ အေမရယ္၊ အစ္မရယ္၊ ေမာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္...။
ၿဖစ္ရပ္ကလဲ ေစာေစာကအတိုင္းပဲ ။ ကေလးက ဖန္ခြက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္...၊
ဖန္ခြက္က်ၿပီးကြဲတယ္။
***(ဒီေနရာမွာ မတူညီတဲ ့ၿပသနာေၿဖရွင္းပံုကို သတိထားၿပီး ၾကည့္ရေအာင္)
အစ္မၿဖစ္တဲ့သူက ကမန္းကတန္းေၿပးသြားၿပီး...
"ဖယ္... ဖယ္...ေမာင္ေလး ဖန္ကြဲစေတြ စူးမယ္"
လို ့ေၿပာရင္း ကေလးကိုေပြ ့ခ်ီလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သူ ့အေမဘက္ကို
လွည့္ၿပီး...
"ေမေမ... ေမာင္ေလးကို မရိုက္ပါနဲ ့၊ သမီး ကို္ယ္တိုင္က ဖန္ခြက္ကို
အစြန္မွာ တင္ထားခဲ ့မိလို ့ပါ"
"အို ...သမီးကလဲ စိတ္မေကာင္း မၿဖစ္ပါနဲ ့၊ ဖန္ခြက္ဆိုတာ ကြဲ တတ္တဲ ့ပစၥည္းပဲ ...၊
တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကြဲ မွာပဲ"
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုနဲ ့ အေမက တံၿမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူၿပီး
ဖန္ကြဲစေတြကို လွည္းက်င္းသိမ္းဆည္းလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖခင္ၿဖစ္တဲ ့သူက ...
"ဒီအတိုင္းဆို ကေလးအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္အေမႀကီးေရ...
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ တို ့ေတြ ဖန္ခြက္အစား စတီးခြက္ သံုးၾကရေအာင္၊ ေလာေလာဆယ္
ပိုက္ဆံမေလာက္ေသးရင္လဲ ပလတ္စတစ္ခြက္ပဲ ၀ယ္ၾကတာေပါ့။
အဓိက က မကြဲဖို ့၊ မရွဖို ့ပဲ မဟုတ္လား"
ကၽြန္ေတာ္တင္ၿပခ်င္တာက အဲဒါပါပဲ။
ဒီနည္းက အေၿဖကို အဓိက ထားရွာေဖြတဲ့နည္း (Solution-Oriented Method)"ပါ။
အဲဒီ အိမ္ေထာင္စု ႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ၿပီးေတာ့....
ၿပသနာေၿဖရွင္းတဲ ့နည္း (၂) နည္းအနက္ ဘယ္နည္းကိုသံုးရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုတာ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ေတြးၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။
မင္းခိုက္စိုးစန္ ၏ ကေလးအေတြး စာအုပ္မွ . . . .
0 comments:
Post a Comment